Gortú

Ar an nDomhnach deireannach de mhí Lúnasa agus mé féin agus ceathrar cairde ag filleadh trí Waterloo tar éis rothaíocht go Mala, bhí mé féin agus Mícheál Ó Liatháin chun tosaigh ag gabháil thar charr páirceáilte nuair a tiomáineadh go hobann trasna orainn é agus leagadh Mick. Bhris cluasa mo rothair an fhuinneog tosaigh agus gearradh teannán sínte an tarna méar ar clé orm agus briseadh dhá mhéar eile go holc, tríd na haltanna. Anois, agus beagnach trí mhí curtha díom agam de shuaithearacht tinn agus mar sin, tá an dá mhéar bhriste cuíosach maith, cé go mbíd righin ar maidin, agus is mall an dul chun cinn sa mhéar gearrtha. Is dócha ná beidh ina ceart go deo, ach ag an am gcéanna is féidir liom clóbhualadh chomh maith is a dheineas riamh.
Ghéill comhlucht árachais an chailín a bhí a' tiomáint agus is dócha go bhfaighead ladhar maith airgid dá dheasca, ach b'fhearr liom mo lámh a bheith i gceart, rud nach féidir.